Kahramanın Annesi Oldum

Okuduğum kitabın ana karakterine delicesine bir fangirllik duygusuna sahipken öldüm
ve kitabın içine mi girdim? Ama ana erkek daha bir çocuk… Ah onun çocukluğunu kendi gözlerimle
şahit olabilirim. Bir fan olarak bundan büyük bir zevk var mı? Ama o da ne… beni fark edip şaşkına dönen
kahramanın babası, Hades Louvremont tarafından aniden suçüstü yakalandığımda, kahramanı 3 yıldır gözetliyordum.
“Kesintisiz takip, pahalı hediyeler ve şimdi kuzeye, hayatına aldırmadan tek başına geldin…”
“Üzgünüm. Hiçbir bahanem yok. ”
“Pekala, kaybettim. Bağlılığınız inkar edilemez. ”
“… Sen de öyle mi düşünüyorsun? Ben bile bunun bağlılığın zirvesi olduğunu kabul ediyorum. ”
“Birçok kadın beni takip etti, ama hiçbiri senin kadar ısrarlı değildi. Şaşırdım. Bekleyelim o zaman. Düğünümüz en kısa sürede.”
“Ha … Evet, kaderimi kabul edeceğim.”
Sessizlik.
“Bekle, af buyur?! Ne?”
Az önce ne dedi?
Kesinlikle yanlış duymuş olmalıyım?
Ama şaşkın yüzüme sırıtarak Dük son darbeyi vurdu.
“Seninle evleneceğim dedim.”
Vay.
Kahramanın babasının şişirilmiş bir egosu var.